Beste bezoekers,
Mijn vrouw en ik, samen met onze kinderen, zijn verheugd u te mogen verwelkomen op l'Islette. Het kasteel is natuurlijk het middelpunt van uw bezoek. Maar dit landgoed, met de rivier die er doorheen stroomt, de molen, het park in Engelse stijl en een tuin die gestructureerd is voor de zuidgevel maar heel dicht bij de natuur blijft, vormt een harmonieus geheel dat u, naar ik hoop, zal betoveren.
Mijn ouders kochten het halverwege de jaren 60 toen het monument in zeer slechte staat verkeerde. We zijn het hen verschuldigd dat ze het hebben gered door belangrijke restauratiewerkzaamheden uit te voeren. Maar op zo'n plek zijn projecten eindeloos. Ze zijn een constant onderdeel van ons leven sinds we l'Islette in 2010 overnamen en openstelden voor het publiek. De taak is niet per se gemakkelijk, maar het is zeker stimulerend. Uw aanwezigheid moedigt ons aan. Dank u, en ik wens u een geweldig bezoek.
Pierre-André Michaud

Beste bezoekers,
Ik ben blij u te mogen verwelkomen in dit huis.
Wij wonen hier als gezin vijf maanden per jaar. De andere zeven maanden zijn voor jullie gereserveerd en verhuizen we naar de naburige boerderij zodat jullie die kunnen ontdekken. De indeling van het huis, de grootte van de kamers en hun indeling, samen met het natuurlijke licht dat ze verlicht, maken het een zeer aangename plek om te wonen. Het is deze warme en menselijke dimensie die we met u wilden delen, wat ons ertoe bracht om toegang te verlenen tot kamers die als persoonlijk of zelfs intiem kunnen worden beschouwd.
Ik hou van deze plek omwille van haar schoonheid en omdat ze me de kans biedt op zoveel mooie ontmoetingen. Ik hoop van harte dat u het ook zult waarderen.
Bénédicte Michaud

ENTRANCE GATEHOUSE

Het ensemble bestaat uit een stenen poortgebouw geflankeerd door twee vierkante paviljoenen en dateert uit het begin van de 17e eeuw. Het draagt een inscriptie gedateerd 1638 aan de buitenkant. Deze datum moet echter niet verward worden met de voltooiing van het kasteel zelf, die rond 1530 klaar was.

MOLEN - RIVIER

De oude molen was oorspronkelijk een 'banale' molen, waar de mensen die van de heerlijkheid afhankelijk waren hun graan moesten malen in ruil voor een vergoeding. Het mechanisme is verdwenen, maar uit een onderzoek van het Napoleontische kadaster blijkt dat hij twee wielen had, een aan elke kant, die overeenkwamen met twee verschillende producties.

De rivier is de Indre, waar het landgoed (ongeveer 50 hectare) zich omheen uitstrekt. Het waterelement, essentieel voor l'Islette ("klein eiland"), is nauw verbonden met de schoonheid en charme van de site. De rivier vormt ook de natuurlijke grens tussen twee gemeenten: Azay-le-Rideau op de rechteroever, waar men binnenkomt, en Cheillé op de linkeroever, waar het kasteel zich bevindt.

Dit is het oudste deel van het kasteel, dat dateert uit de 15e eeuw. Tijdens de Renaissance bouw van het huidige monument was er in deze vleugel een oude herenwoning die zich uitstrekte naar de rivier. Van deze bakstenen en stenen structuur is slechts een deel overgebleven, waarschijnlijk een hoekpaviljoen dat aansloot op het nieuwe kasteel. De bakstenen muren waren intern, terwijl de bakstenen en tufstenen muren extern waren. Men kan zien dat dit oudere gebouw lager was, en verschillende openingen die zijn opgevuld, evenals de helling van het dak.

Het bestaan van l'Islette is echter nog ouder, aangezien een tekst uit 1295 aangeeft dat het eigendom was van Adam Panaterius, baljuw van Touraine.

De monumentaliteit van deze renaissancegevel, die met zijn twee torens 54 meter overspant, getuigt van de architectonische ambitie achter het ontwerp van l'Islette. Dit is duidelijk te zien in de keuze voor een vier verdiepingen hoge gevel met zolder. Ondanks de stilistische overeenkomsten met het Château d'Azay-le-Rideau, werd het project van l'Islette waarschijnlijk eerder bedacht, maar vorderde het langzamer vanwege de schaal.

De twee krachtige hoektorens, die doen denken aan die in middeleeuwse kastelen, omlijsten een hoofdgebouw met een zeer regelmatige gevel, ritmisch onderbroken door ramen van identieke proporties. Deze ramen, versierd met een voluut in het midden van de bovendorpel, waren oorspronkelijk allemaal voorzien van een kruisbloem, zoals nog steeds te zien is op de tweede verdieping. De verdiepingen worden gescheiden door een dubbele lijst die een band vormt. De hele structuur wordt bekroond door een machinale loopbrug.

Gebouwd van fijn ashlar metselwerk, waarschijnlijk afkomstig uit nabijgelegen steengroeven, was het kasteel oorspronkelijk omgeven door een gracht (nu vervangen door grind). Boven de ingang zijn de twee groeven van de ophaalbrug die toegang gaf tot het kasteel nog zichtbaar. Bovendien waren de torendaken puntig en de dakkapellen waren voorzien van gebeeldhouwde stenen puntgevels.

Omstreeks de jaren 1830/1840 heeft Jean-Baptiste Dupuy, de toenmalige eigenaar, de grachten gedempt, de torens afgeknot en de dakkapellen veranderd, waardoor l'Islette zijn huidige uiterlijk kreeg. Waarom deze aanpassingen? Vroeger werd gedacht dat het kostenbesparende maatregelen waren, maar nu wordt aangenomen dat deze rijke en wilskrachtige man zijn stempel op het landgoed wilde drukken.

GESCHAPTE CARTOUCHE

Dit fijn gebeeldhouwde motief bevindt zich boven de toegangsdeur en stamt uit de renaissanceperiode. In het midden houden twee naakte mannenfiguren een helm vast met daarop een wapenschild, omringd door een kroon van bloemen en vruchten die overvloed en rijkdom symboliseren. Daaronder een prachtig landschap met een windmolen en een klokkentoren. De rijkdom en zorg die aan dit bas-reliëf is besteed, geven het belang aan dat werd gehecht aan het verfraaien van deze ingang.

SUNDIAAL

De zonnewijzer dateert uit de tweede helft van de 18e eeuw en valt op door de achtvormige curve, bekend als een analemma, die in het midden is weergegeven. Wanneer de zonnewijzer op het middaguur staat, valt de schaduw van de stijl op de figuur-acht curve. Aan de hand van de tekens van de dierenriem die erlangs lopen, kunnen we de periode van het jaar bepalen.

Geschilderd aan het begin van de 17e eeuw, hebben de decoraties van de kapel hun schoonheid teruggekregen dankzij een restauratie die in 2012 werd uitgevoerd. Het gewelf met zijn geribde kruisgewelven is versierd met een strooiing van zespuntige gouden sterren op een lapis lazuli blauwe achtergrond. De ribben, die rusten op gebeeldhouwde kapitelen, worden versterkt door een gestileerd vegetaal decoratief fries.

Voordat het een kapel werd, was deze verdieping waarschijnlijk blind en had het alleen defensieve functies, net als de zuidwestelijke toren. Twee kanonpoorten in Franse stijl die van buitenaf zichtbaar zijn, getuigen hiervan.

Om deze kamer te bereiken, kom je door de entreehal, de verplichte doorgang om het kasteel binnen te komen via de ophaalbrug die oorspronkelijk bestond. Het monument was inderdaad omgeven door een gracht. Dit is heel duidelijk te zien op het Napoleontische kadaster, waarvan een reproductie wordt tentoongesteld in deze zaal. Let ook op de oude gravure: het is van l'Islette, omringd door de gracht, met zijn spitse torens en dakkapellen, vóór de aanpassingen in de 19e eeuw.

Deze kamer, ook gerestaureerd, is gewijd aan Camille Claudel en Rodin, met name dankzij zeer interessante documenten die vriendelijk ter beschikking zijn gesteld door het Musée Rodin. Hieronder bevinden zich brieven van de twee kunstenaars die betrekking hebben op l'Islette of die symbool staan voor hun romantische en persoonlijke relaties.

CAMILLE CLAUDEL EN AUGUSTE RODIN, DE PASSIE VAN TWEE KUNSTENAARS

In 1882 werd Camille Claudel leerling van Auguste Rodin; zij was 17 jaar oud, terwijl hij 41 was. Ze was 17 jaar oud en hij 41. Ze was uitzonderlijk getalenteerd en kwam al snel bij hem in het atelier werken. Uit deze ontmoeting ontstond een dubbele passie, zowel romantisch als artistiek, die ongeveer tien jaar duurde.

CAMILLE CLAUDEL EN AUGUSTE RODIN BIJ L'ISLETTE

L'Islette was begin jaren 1890 meerdere keren gastheer voor de gepassioneerde liefdesaffaire van de twee grote beeldhouwers. Het landgoed was een oase van rust voor hen. Omdat hun relatie onofficieel was, was het een plek waar ze zich graag terugtrokken. Waarom hier? In juli 1889 ontdekte Rodin de Loire en haar kastelen, waarvan hij talrijke tekeningen maakte - waaronder die van l'Islette (in de gemeenschappelijke ruimte) - en men gelooft dat het tijdens deze eerste reis was dat hij het kasteel opmerkte. De eigenaars ontvingen in die tijd gewoon betalende gasten. Ze keerden beiden terug in de zomers van 1890, 1891 en 1892.

MONUMENT AAN BALZAC

(zie de foto's direct links bij binnenkomst in de gemeenschappelijke ruimte)
In augustus 1891 gaf de Société des Gens de Lettres, onder voorzitterschap van Émile Zola, Rodin de opdracht om een Monument voor Balzac te maken. Enthousiast keerde de kunstenaar terug naar l'Islette en, op zoek naar een model met een Tourangeau type, vond hij er een in een carter uit Azay-le-Rideau genaamd Estager, wiens gelijkenis met de grote schrijver naar verluidt treffend was. Rodin, die zijn figuren altijd eerst naakt boetseerde voordat hij ze aankleedde, moest Estager een gouden louis per sessie betalen om zijn anatomie te onthullen! Zo vond op l'Islette een belangrijke eerste fase plaats in de creatie van het Monument voor Balzac. Het werk werd pas in 1898 voltooid, maar het werd afgekeurd omdat de meeste van zijn tijdgenoten er niet genoeg op leken; Rodin had een moreel portret van de kunstenaar willen maken. Hij bracht het vervolgens naar zijn villa in Meudon en het werd pas op 1 juli 1939 in Parijs geïnstalleerd, op de Carrefour Vavin, lang na zijn dood in 1917.

De Grote Zaal, met zijn prachtige decoraties van hoge kwaliteit, is de trots van dit kasteel. Ze lijkt nog prestigieuzer als je je voorstelt dat ze misschien wel gediend heeft als atelier voor Camille Claudel en Rodin tijdens hun verblijf op l'Islette.

Het is de Saint-Paul kamer genoemd naar een schilderij dat de bekering van Paulus op de weg naar Damascus voorstelt en dat ooit de open haard sierde. Het schilderij is sindsdien verdwenen en vervangen door een Maagd met kind dat wordt toegeschreven aan de school van Simon Vouet.

Deze kamer (14 meter lang, 8 meter breed en 5 meter hoog) biedt een opmerkelijke picturale decoratie uit het begin van de 17e eeuw, die een symbolisch en theologisch iconografisch programma van hoog niveau vormt, een bewijs van de periode die werd gekenmerkt door confessionele conflicten. Geschilderde elementen zijn onder andere het hele plafond, de open haard, het houtwerk van de plinten, de panelen boven de deuren en een fries dat langs de bovenkant van de muren loopt. Op de plinten worden elegante boeketten bloemen afgewisseld met landschappen waarin vaak water voorkomt, een element dat zo aanwezig is bij l'Islette: men kan een visserstafereel onderscheiden of een herderin die waakt over haar schapen bij de rivier.

Op het fries zijn ook verschillende medaillons geschilderd: onder andere, rechts van de haard, Venus, de godin van de schoonheid, en Eros, de god van de liefde, gewapend met zijn boog en pijlkoker; aan de andere kant van de kamer, een gevechtsscène. Het geheel is rijkelijk versierd met vruchten en bloemen die overvloed symboliseren.

Haardvuur

Onder het centrale schilderij dat de haard siert (de Maagd en het Kind), stelt een geschilderd medaillon een jachttafereel voor, altijd aan het water, wat het belang van dit element op l'Islette benadrukt. Aan weerszijden van het schilderij staan allegorieën van deugden die de kasteelheer moet hebben willen benadrukken. Aan de linkerkant, twee theologische deugden: onderaan, Hoop, herkenbaar aan haar anker; boven, Geloof, met een Bijbel en een kruisbeeld als attributen. Er is nog een derde deugd die hier niet is afgebeeld: Naastenliefde. Wat betreft de kardinale deugden kun je, behalve voorzichtigheid en matigheid, die niet zijn afgebeeld, rechts rechtvaardigheid en standvastigheid onderscheiden. Bij nadere inspectie zijn de vier wapenbundels toevoegingen. De schouw is nog steeds erg sierlijk, maar in plaats daarvan moeten er gebeeldhouwde motieven zijn geweest.

FRIEZE VAN WAPENBOLLEN

Het kasteel werd rond 1530 gebouwd door René de Maillé, een lid van een belangrijke adellijke familie uit Touraine die het drie eeuwen lang bezat, van 1350 tot ongeveer 1650. Dit fries van 27 wapenschilden, geschilderd bovenaan de muren, hebben we te danken aan zijn achterkleinzoon, Charles de Maillé, die in 1612 markies werd. Het heeft hier een bijzonder historisch belang omdat de wapenschilden van de familie Maillé, de eigenaars van l'Islette, het hele fries aan de zuidkant beslaan om in het midden, tegenover de open haard, te eindigen met dat van Charles, bekroond door de kroon van de markies (die van zijn moederlijke familie zijn vertegenwoordigd aan de noordkant).

Onder deze wapenschilden is er echter een indringer: het heeft niets adellijks! Het is het wapenschild boven de open haard dat Jean-Baptiste Dupuy (er is een put te zien!) liet schilderen, de eigenaar die besloot tot de 19e-eeuwse gevelwijzigingen.

BEDROOM IN DE WESTTOREN

Een vierkante kamer in een ronde toren, de dikte van de muren (2,30 meter) is benut... Misschien verbleef Camille Claudel in deze kamer. Enerzijds weten we namelijk dat Rodin verschillende kamers op deze verdieping huurde en anderzijds zegt ze in een brief die ze hem op 25 juni 1893 schreef: "Mlle Vaissier kwam me opzoeken en vertelde me allerlei fabels die in l'Islette over me zijn verzonnen. Het schijnt dat ik 's nachts door het raam van mijn toren naar buiten ga, hangend aan een rode paraplu waarmee ik het bos in brand steek!!!"

KLEINE SLAAPKAMER MET BRIEKMUREN

Hier is het oude 15e-eeuwse deel van het gebouw te zien, dit keer aan de binnenkant. Deze bakstenen gevel, met zijn "strakke" voegen - van dichtbij kun je de twee kanten van de voeg zien die overeenkomen met de troffelbewegingen van de metselaar - is gebleven zoals het was in die tijd.

Hier ben je in de andere toren van het kasteel, die aan de oostkant. We bevinden ons net boven de kapel; een van de deuren, op slot, leidt naar een kleine trap die in de muur is uitgehouwen en toegang geeft tot de kapel.
Tegenwoordig is deze ruimte omgebouwd tot keuken. Ook hier zul je de dikte van de muren hebben opgemerkt. Dit zie je terug in de apparatuur, vooral de Frigidaire, een merk dat meneer en mevrouw Michaud absoluut wilden behouden en volledig hebben laten repareren. Let tot slot op het prachtige uitzicht op de rivier.
Je hebt de hele eerste verdieping doorlopen, van de ene toren naar de andere.
De indeling van de tweede verdieping is identiek aan deze. Het zal a priori nooit open zijn voor bezoekers. Het bestaat uit andere leefruimtes voor privégebruik van de eigenaren.

Deze kamer is zeer aangenaam om in te wonen, vooral dankzij de grote ramen die de hele dag voor veel natuurlijk licht zorgen. Het biedt een prachtig uitzicht op de tuin.
In de renaissance vormde deze kamer samen met de keuken waarschijnlijk het appartement van de heer. De huidige eetkamer zou de slaapkamer zijn geweest, met het bed naast de open haard (de breedste muur) en de keuken kwam overeen met de garderobe. De kleine kamer bedekt met een prachtig gewelf op een kruis van ogieven vormde een studeerkamer. Op de tweede verdieping bevindt zich op dezelfde plek het appartement van de vrouw des huizes.

LA PETITE CHÂTELAINE (De kleine châtelaine)

Camille Claudel, die vanaf september 1892 alleen terugkeerde naar l'Islette, zeker om te herstellen van een zwangerschap die niet afliep, en op het moment van haar breuk met Rodin, liet de kleine Marguerite Boyer, 6 jaar oud, kleindochter van de eigenaars, 62 keer poseren. Uit deze talrijke sessies creëerde ze La Petite Châtelaine, een van haar beroemdste sculpturen, "de kleine van l'Islette" zoals ze haar noemde, misschien wel het kind dat ze nooit heeft gehad. Bij het zien van een van de knikkers verklaarde Rodin: "Deze buste gaf me de stoot tot navolging." Er zijn verschillende varianten van La Petite Châtelaine, het verschil zit hem in het kapsel. Je kunt hier een bronzen exemplaar van dit prachtige beeld bewonderen, met een bruine patina. Het is het model met een gebogen, strak gevlochten vlecht.

LES CAUSEUSES (De roddels)

Ook in de eetkamer een origineel brons van Les Causeuses van Camille Claudel. Vanaf 1892 onderscheidde zij zich van Rodin, vooral met miniatuursculpturen die intieme scènes uit het dagelijks leven uitbeelden. Ze ontving talrijke onderscheidingen en vermenigvuldigde de versies. Het hier gepresenteerde model is in brons met een zwartbruine patina, gesigneerd "C. Claudel 1896" op de voorkant.

BEDANKT VOOR UW BEZOEK!